Robert Rauschenberg, Norman Rockwell ve Jamie Wyeth gibi sanatçıları Mercury, Gemini ve Apollo projelerinin çeşitli yönlerini belgelemeye davet eden bir NASA programına liderlik eden manzara ressamı James Dean, 22 Mart'ta Washington'da öldü. 92 yaşındaydı.
Oğlu Steven, yardımlı yaşam tesisinde öldüğünü doğruladı.
1963'teki son Merkür görevinden 1974'e kadar, Bay Dean düzinelerce sanatçıya astronotlara, Cape Canaveral'daki (ve Kennedy Uzay Merkezi'ndeki) fırlatma rampalarının yakınındaki alanlara ve su sıçramalarından sonra astronotları kurtaran gemilere erişim izni verdi.
Bay Dean, sanatçıların fotoğraflarda bulunmayan bir bakış açısı sunduğuna inanıyordu.
Dean ve Bert Ulrich “NASA/ART: 50 Years of Exploration” (2008) adlı kitaplarında “Hayal güçleri yıldızların, ayın ve dış gezegenlerin bilimsel açıklamasının ötesine geçmelerine olanak sağlıyor” diye yazmışlardır.
L. Gordon Cooper'ın Mayıs 1963'teki son Merkür görevine başlamasından bir gece önce, Bay Dean, ressam Peter Hurd ve Lamar Dodd'un roketin fırlatma rampasının yakınındaki bir alanda çalışmasına izin verdi ve onlara imhayı aydınlatmak için dev lambalar sağladı.
İki sanatçıyı çalıların arasında boyaları ve fırçalarıyla gören bir güvenlik görevlisi, hemen bir tehdit oluşturmadıkları sonucuna vardı ve onlara Bay Dodd'u taşıyan Merkür kapsülüne baktıkları fırlatma rampasının tepesine kadar eşlik etti. soyut guaj tablosu “Max Q.”
1965 yılında, o zamanlar 19 yaşında olan Jamie Wyeth, roketleri kuşatan ve havalanmadan önce bekleyen devasa yapı olan Gemini 4'ün yakındaki bir portalından fırlatılışın sulu boyası olan “Destek”i boyadı.
Bay Dean, Ulusal Hava ve Uzay Müzesi sanat küratörü Carolyn Russo ile 2019'da yaptığı bir röportajda, “Jamie kenara doğru yürüdü ve bacaklarını sarkıttı ve Maine'de bir yerde bir iskelede oturuyormuş gibi resim yaptı” dedi.
Bay Rauschenberg, ilk insanları aya indiren Apollo 11 misyonundan önceki haftalarda uzay merkezi arazisinde dolaştı.
Bay Dean, Bayan Russo'ya “Eskiz defteri falan yoktu ama aksiyonu gerçek zamanlı olarak görmek için fotoğraf dosyalarımıza bakmak istedi” dedi.
Bu deneyim, Bay Rauschenberg'i, patlayan görüntülerin üzerine Satürn 5 roketinin birçok parçası etiketlenmiş negatif bir görüntüsünü yerleştirdiği “Gökyüzü Bahçesi” de dahil olmak üzere 34 taşbaskıdan oluşan bir seri olan “Taşlı Ay”ı yaratmaya yöneltti. roket yerleştirildi.
Apollo 11'in 16 Temmuz 1969'daki fırlatılışından önceki saatlerde, Bay Dean, illüstratör Paul Calle'den Neil Armstrong, Albay Buzz Aldrin ve Yarbay Michael Collins'i kahvaltı yaparken ve takım elbiselerini giyerken çizmesi için izin aldı. Bu odalara sanatçının girmesine izin veriliyor.
James Daniel Dean, 14 Ekim 1931'de Fall River, Massachusetts'te doğdu. Babası John bir pasta şefiydi. Evi annesi Sadie (Griffin) Dean yönetiyordu.
James sanatsal yeteneğini lisede bir tarih öğretmeninin öğrencilerden çizim ödevlerini yapmalarını istediğinde fark etti ve kendisi de uçak ve gemi çizmeye başladı. 1950'de New Bedford, Massachusetts'teki Swain Tasarım Okulu'na girdi ve Panama'daki askerlik hizmetini tamamlarken 1956'da mezun oldu.
Savunma Bakanlığı Ofisinde grafik tasarımcısı olarak işe alındı; Beş yıl sonra NASA'nın Eğitim Programları ve Hizmetleri Ofisine katıldı. 1963 yılında, NASA yöneticisi James Webb'in sanat programını oluşturmasından bir yıl sonra, Bay Dean, ofisteki birçok görevinden biri olan kurucu direktör olarak atandı.
Bay Dean sanat programının lojistiğiyle ilgilenirken, Ulusal Sanat Galerisi resim küratörü Hereward Lester Cooke, her biri 800 dolar alan sanatçılarla temasa geçti. Apollo ile ilgili resim ve çizimlerin bir koleksiyonu olan 1971 tarihli Uzaya Görgü Tanığı kitabı üzerinde işbirliği yaptılar.
Bay Ulrich telefonla şunları söyledi: “Jim, sanatçıların uzay çağına önemli katkılarda bulunacağını bilecek öngörüye sahipti.” “Ajansın hikayesi sanat aracılığıyla ve sanatçıların gözünden ortaya çıkıyor.”
Bay Dean, akademik bir ajanstan sanat eseri sipariş etme fikrinin başlangıçta geniş çapta kabul görmediğini hatırladı. 1983'te Orlando Sentinel'e bazı havacılık ve uzay mühendislerinin “sanatçılara eğlenceli bir hoşgörüyle baktığını” söyledi.
Şöyle ekledi: “Daha sonra, uzay ekipmanlarının sanatçıların hayal gücü ve becerisiyle fantastik ve güzel görüntülere dönüştüğünü gördükçe, giderek daha saygılı hale geldiler.”
Sanat eseri, 1965 ve 1969'da sergilere ve çeşitli yürüyüş gezilerine yol açtı.
Kendisini aktörden ayırmak için kendisini “öteki” James Dean olarak adlandıran Bay Dean, 1974'te NASA'dan ayrılarak Albay Collins'in yönetimindeki Hava ve Uzay Müzesi'ne (iki yıl sonra açıldı) sanat küratörü olarak katıldı. Apollo 11 astronotu onun yöneticisiydi.
Sayın Dean, yaklaşık 2.000 NASA resim ve çiziminin müzeye aktarılmasından, sergilerin hazırlanmasından ve diğer sanat eserlerinin edinilmesinden sorumluydu. Ayrıca NASA'ya Uzay Mekiği programının tablolarıyla da katkıda bulundu.
1980 yılında Alexandria, Virginia'daki bir stüdyoda kendi resmine konsantre olmak için emekli oldu. Ayrıca ABD Posta Servisi için, Özgürlük Anıtı'nın yaratıcısı Frederic Bartholdi'yi onurlandıran 1985 pulu da dahil olmak üzere pullar tasarladı.
Albay Collins'le olan dostluğu, Bay Dean'i “Liftoff: Amerika'nın Uzaydaki Macerasının Hikayesi” (1988) adlı eserinde NASA'nın tarihini tasvir eden eskizler üretmeye yönlendirdi.
Bay Dean'in oğlu Steve'in yanı sıra Richard adında başka bir oğlu daha hayatta kaldı; üç torun; ve dört büyük torun. 1952 yılında evlendiği eşi Rita (Williams) Dean 2019 yılında vefat etti. Oğlu James ise 2018 yılında vefat etti.
Bay Dean, resimleri Amerika'nın küçük kasabasına nostaljik göndermelerle tanınan Bay Rockwell'in, 1965'teki Gemini 3 uçuşlarından önce astronotlar John Young ve Virgil (Gus) Grissom ile geri sayım gösteri testi sırasında buluşmasını ayarladı.
O zamanlar Look dergisinde çalışan Bay Rockwell, iki astronotun fotoğraflarıyla ayrıldı. Ancak Stockbridge, Massachusetts'teki stüdyosuna döndükten sonra uzay kıyafetleri hakkında daha fazla ayrıntıya ihtiyacı olduğunu fark etti. Bay Dean'den bir tane istedi.
Sayın Dean'in talebi, davadaki materyalin gizli olması ve gönderilememesi nedeniyle başlangıçta reddedildi. Bu yüzden Stockbridge'e bir tane getiren takım elbise teknisyeni Joseph W. Schmitt ile temasa geçti. Bay Rockwell, Bay Young ve Bay Grissom'u takım elbiseli olarak boyarken Bay Schmitt bir hafta kaldı.
Tablo 1965 yılında Ulusal Galeri'de bir sergi için asıldığında, Bay Dean müze müdürü John Walker'a bu tablo hakkında ne düşündüğünü sordu.
Bay Dean, Bayan Russo'ya “Ve bana ciddi bir şekilde baktı ve 'Norman Rockwell'in bu tür niteliklere sahip olduğunu hiç düşünmemiştim' dedi” dedi. Ertesi sabah Bay Dean, Bay Walker'ın söylediklerini anlatmak için Bay Rockwell'i aradı.
“'Ah, artık mutlu ölebilirim' dedi.”
Oğlu Steven, yardımlı yaşam tesisinde öldüğünü doğruladı.
1963'teki son Merkür görevinden 1974'e kadar, Bay Dean düzinelerce sanatçıya astronotlara, Cape Canaveral'daki (ve Kennedy Uzay Merkezi'ndeki) fırlatma rampalarının yakınındaki alanlara ve su sıçramalarından sonra astronotları kurtaran gemilere erişim izni verdi.
Bay Dean, sanatçıların fotoğraflarda bulunmayan bir bakış açısı sunduğuna inanıyordu.
Dean ve Bert Ulrich “NASA/ART: 50 Years of Exploration” (2008) adlı kitaplarında “Hayal güçleri yıldızların, ayın ve dış gezegenlerin bilimsel açıklamasının ötesine geçmelerine olanak sağlıyor” diye yazmışlardır.
L. Gordon Cooper'ın Mayıs 1963'teki son Merkür görevine başlamasından bir gece önce, Bay Dean, ressam Peter Hurd ve Lamar Dodd'un roketin fırlatma rampasının yakınındaki bir alanda çalışmasına izin verdi ve onlara imhayı aydınlatmak için dev lambalar sağladı.
İki sanatçıyı çalıların arasında boyaları ve fırçalarıyla gören bir güvenlik görevlisi, hemen bir tehdit oluşturmadıkları sonucuna vardı ve onlara Bay Dodd'u taşıyan Merkür kapsülüne baktıkları fırlatma rampasının tepesine kadar eşlik etti. soyut guaj tablosu “Max Q.”
1965 yılında, o zamanlar 19 yaşında olan Jamie Wyeth, roketleri kuşatan ve havalanmadan önce bekleyen devasa yapı olan Gemini 4'ün yakındaki bir portalından fırlatılışın sulu boyası olan “Destek”i boyadı.
Bay Dean, Ulusal Hava ve Uzay Müzesi sanat küratörü Carolyn Russo ile 2019'da yaptığı bir röportajda, “Jamie kenara doğru yürüdü ve bacaklarını sarkıttı ve Maine'de bir yerde bir iskelede oturuyormuş gibi resim yaptı” dedi.
Bay Rauschenberg, ilk insanları aya indiren Apollo 11 misyonundan önceki haftalarda uzay merkezi arazisinde dolaştı.
Bay Dean, Bayan Russo'ya “Eskiz defteri falan yoktu ama aksiyonu gerçek zamanlı olarak görmek için fotoğraf dosyalarımıza bakmak istedi” dedi.
Bu deneyim, Bay Rauschenberg'i, patlayan görüntülerin üzerine Satürn 5 roketinin birçok parçası etiketlenmiş negatif bir görüntüsünü yerleştirdiği “Gökyüzü Bahçesi” de dahil olmak üzere 34 taşbaskıdan oluşan bir seri olan “Taşlı Ay”ı yaratmaya yöneltti. roket yerleştirildi.
Apollo 11'in 16 Temmuz 1969'daki fırlatılışından önceki saatlerde, Bay Dean, illüstratör Paul Calle'den Neil Armstrong, Albay Buzz Aldrin ve Yarbay Michael Collins'i kahvaltı yaparken ve takım elbiselerini giyerken çizmesi için izin aldı. Bu odalara sanatçının girmesine izin veriliyor.
James Daniel Dean, 14 Ekim 1931'de Fall River, Massachusetts'te doğdu. Babası John bir pasta şefiydi. Evi annesi Sadie (Griffin) Dean yönetiyordu.
James sanatsal yeteneğini lisede bir tarih öğretmeninin öğrencilerden çizim ödevlerini yapmalarını istediğinde fark etti ve kendisi de uçak ve gemi çizmeye başladı. 1950'de New Bedford, Massachusetts'teki Swain Tasarım Okulu'na girdi ve Panama'daki askerlik hizmetini tamamlarken 1956'da mezun oldu.
Savunma Bakanlığı Ofisinde grafik tasarımcısı olarak işe alındı; Beş yıl sonra NASA'nın Eğitim Programları ve Hizmetleri Ofisine katıldı. 1963 yılında, NASA yöneticisi James Webb'in sanat programını oluşturmasından bir yıl sonra, Bay Dean, ofisteki birçok görevinden biri olan kurucu direktör olarak atandı.
Bay Dean sanat programının lojistiğiyle ilgilenirken, Ulusal Sanat Galerisi resim küratörü Hereward Lester Cooke, her biri 800 dolar alan sanatçılarla temasa geçti. Apollo ile ilgili resim ve çizimlerin bir koleksiyonu olan 1971 tarihli Uzaya Görgü Tanığı kitabı üzerinde işbirliği yaptılar.
Bay Ulrich telefonla şunları söyledi: “Jim, sanatçıların uzay çağına önemli katkılarda bulunacağını bilecek öngörüye sahipti.” “Ajansın hikayesi sanat aracılığıyla ve sanatçıların gözünden ortaya çıkıyor.”
Bay Dean, akademik bir ajanstan sanat eseri sipariş etme fikrinin başlangıçta geniş çapta kabul görmediğini hatırladı. 1983'te Orlando Sentinel'e bazı havacılık ve uzay mühendislerinin “sanatçılara eğlenceli bir hoşgörüyle baktığını” söyledi.
Şöyle ekledi: “Daha sonra, uzay ekipmanlarının sanatçıların hayal gücü ve becerisiyle fantastik ve güzel görüntülere dönüştüğünü gördükçe, giderek daha saygılı hale geldiler.”
Sanat eseri, 1965 ve 1969'da sergilere ve çeşitli yürüyüş gezilerine yol açtı.
Kendisini aktörden ayırmak için kendisini “öteki” James Dean olarak adlandıran Bay Dean, 1974'te NASA'dan ayrılarak Albay Collins'in yönetimindeki Hava ve Uzay Müzesi'ne (iki yıl sonra açıldı) sanat küratörü olarak katıldı. Apollo 11 astronotu onun yöneticisiydi.
Sayın Dean, yaklaşık 2.000 NASA resim ve çiziminin müzeye aktarılmasından, sergilerin hazırlanmasından ve diğer sanat eserlerinin edinilmesinden sorumluydu. Ayrıca NASA'ya Uzay Mekiği programının tablolarıyla da katkıda bulundu.
1980 yılında Alexandria, Virginia'daki bir stüdyoda kendi resmine konsantre olmak için emekli oldu. Ayrıca ABD Posta Servisi için, Özgürlük Anıtı'nın yaratıcısı Frederic Bartholdi'yi onurlandıran 1985 pulu da dahil olmak üzere pullar tasarladı.
Albay Collins'le olan dostluğu, Bay Dean'i “Liftoff: Amerika'nın Uzaydaki Macerasının Hikayesi” (1988) adlı eserinde NASA'nın tarihini tasvir eden eskizler üretmeye yönlendirdi.
Bay Dean'in oğlu Steve'in yanı sıra Richard adında başka bir oğlu daha hayatta kaldı; üç torun; ve dört büyük torun. 1952 yılında evlendiği eşi Rita (Williams) Dean 2019 yılında vefat etti. Oğlu James ise 2018 yılında vefat etti.
Bay Dean, resimleri Amerika'nın küçük kasabasına nostaljik göndermelerle tanınan Bay Rockwell'in, 1965'teki Gemini 3 uçuşlarından önce astronotlar John Young ve Virgil (Gus) Grissom ile geri sayım gösteri testi sırasında buluşmasını ayarladı.
O zamanlar Look dergisinde çalışan Bay Rockwell, iki astronotun fotoğraflarıyla ayrıldı. Ancak Stockbridge, Massachusetts'teki stüdyosuna döndükten sonra uzay kıyafetleri hakkında daha fazla ayrıntıya ihtiyacı olduğunu fark etti. Bay Dean'den bir tane istedi.
Sayın Dean'in talebi, davadaki materyalin gizli olması ve gönderilememesi nedeniyle başlangıçta reddedildi. Bu yüzden Stockbridge'e bir tane getiren takım elbise teknisyeni Joseph W. Schmitt ile temasa geçti. Bay Rockwell, Bay Young ve Bay Grissom'u takım elbiseli olarak boyarken Bay Schmitt bir hafta kaldı.
Tablo 1965 yılında Ulusal Galeri'de bir sergi için asıldığında, Bay Dean müze müdürü John Walker'a bu tablo hakkında ne düşündüğünü sordu.
Bay Dean, Bayan Russo'ya “Ve bana ciddi bir şekilde baktı ve 'Norman Rockwell'in bu tür niteliklere sahip olduğunu hiç düşünmemiştim' dedi” dedi. Ertesi sabah Bay Dean, Bay Walker'ın söylediklerini anlatmak için Bay Rockwell'i aradı.
“'Ah, artık mutlu ölebilirim' dedi.”