Akıl ve Duygu. Her çağın bir Jane Austen'ı vardır. Ancak spor versiyonunda onu Duyuya mı yoksa Duyarlılığa mı dönüştürmek daha iyi olur? Bu başarıya ulaşmak istiyorsanız kimi dinlemelisiniz: beyin dalgası grafiklerini mi yoksa kalp atışlarını mı? Hayat giderek daha fazla teknoloji, uygulama ve hızın yanı sıra yapay zeka ve yapay zeka haline geliyor. Spor aynı zamanda zevk heyecanına da izin vermiyor: her şey kısaltılmış, istatistik, Moneyball, sabermetrics, vaka bilimi kazanıyor. 152 yıllık uluslararası futbolda en hızlı golü içgüdü yerine akılcılık üretti. Aslında tek bir gecede iki tane. Geçmişi değiştirmek için altı yedi saniye. Çok hızlı. Bolt'tan daha hızlı, video oyunu şeyleri.
«Emanuela Audisio'nun ücretsiz haber bülteni S-Print'e abone olun»
Geçen Cumartesi Avusturyalı Christoph Baumgartner, başlama vuruşundan altı saniye önce Slovakya'ya karşı gol attı. Ve birkaç saat sonra Alman Florian Wirtz, Fransa'ya karşı hazırlık maçında da aynısını yaptı ve bir saniye daha aldı. Bir buçuk asırlık tarih boyunca hiç kimse başarılı olamadı. Sonsuza kadar beklersiniz ve aynı akşam, belki de stadyumdaki koltuğunuzda ya da evinizdeki koltukta oturduğunuzdan görmeye bile vaktiniz olmayan iki flaş gol gelir. Ve herkes şöyle diyor: Bu bir tesadüf olamaz, işin içinde bir tür Derin Zihin algoritması olmalı.
Aynı zamanda lazer üzerinde de çalışıyorlar, Caitlin'in aşısı için üzgünüm, bizi nasıl her zaman yakalıyor? 22 yaşındaki Amerikalı kız Caitlin Clark'ın ABD kolej basketbolunun yeni altın kolu olduğunu bileceksiniz. 3.685 puanla. Hiç kimse, erkekler arasında bile nasıl çekiyor. Öyle ki bir süperstar, hatta basketbolun Taylor Swift'i oldu. Stratosferik bir boyu yok (1.83) ve Iowa takımı Hawkeyes'de oynuyor. 54 yıldır değişmeyen rekoru kırdı. Ve ayrıca onu tutan çocuk, üniversite lideri Pete Maravich, 1970 yılında Louisiana ile 3.667 puanlık rekor rakama ulaşmıştı. Üç sezon ve 83 maçta henüz üç sayılık atışın olmadığı bir dönemde.
Caitlin'e iltifatlarda eksiklik yoktu, hatta Obama'dan bile. Ancak mantık çok ama duygu çok azdı, öyle ki Kuzey Carolina eyaleti makine ve havacılık mühendisliği bölümünden iki profesör Larry Silverberg ve Chau Tran, Clark'ın (soyadı şu şekildedir) yörüngesini incelemeye başladılar: Süpermen), uzay mekiklerinin yeniden girişi için NASA'nın bile sahip olmadığı parabol denklemi ve giriş açısıyla tamamlandı. Amerika'da basketbol bir bilimdir ve tahtada şans fiziği yoktur.
Bu çok yazık çünkü rekora sahip olan Pete Maravich, tüm zamanların en sıradışı oyuncusuydu. Sadece hissediyorum. İnce vücut, uzun, asi saçlar, sarkık çoraplar. Hayranlar ondan kirli ama çok moda olan yumuşak çoraplarını mektupla istediler. Pete hissettiğini ve kendisi için mükemmel olanı yaptı: slalomlar, akrobatik atışlar, hızlı el değiştirmeler, bakmadan kaldırmalar, arkadan, başın arkasından ve bacak arasından paslar. Ayrıca orta-uzun mesafeden mükemmel bir golcüydü. Biletleri tükenen sansasyonel bir oyuncu. Hakemler bile onun oyunlarından o kadar şaşırmışlardı ki, bunları ihlal olarak değerlendirip onaylamamalarını bilemediler, öyle ki kendisi bir defasında şu şikayette bulunmuştu: “Daha önce görmediğin bir şey için düdük çalamazsın.”
Basketbolu çok gösterişli hale getirdi; Gerry Buss'un Los Angeles Lakers takımının ticari markası haline gelmeden önce sporda gösteri zamanı kavramını icat etti. Tabanca lakabı (gömleğinin arkasına da takmışlardı), sanki tabanca çekiyormuş gibi kalçadan başlayarak yaptığı atışın mekaniği içindi. O zamana göre fazla tuhaf ve vahşiydi, oyunu hayal etmeyi ve gerçekleştirmeyi seviyordu, başkalarına ihtiyacı yoktu, topla eğleniyordu. Hadi eğlenelim. Ve icat etti. Efsanevi antrenör John Wooden, kendisini kurallara aykırı bir şekilde çalıştıran babası Press'e şunları söyledi: “Bu aşırılıklarla onu mahvedeceksin, bunlar disipline aykırı ilkelerdir”.
Pete, Pittsburgh, Pensilvanya'nın bir banliyösü olan Aliquippa'da, Sırp kökenli bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve babası onu çocukluğunda alışılmadık bir eğitim almaya zorladı: Basın, araba ve çocuk yüzüstü yatarken ileri geri gitti. yön ve hızdaki değişiklikleri tahmin etmeye zorlanarak, kapı açıkken dışarı doğru sallanmak zorunda kaldı. Tabanca tembel değildi; yeteneği uygulamayla birleştirdi. O, iki milyon dolarlık kontratı olan Büyük Beyaz Umut'tu ama takımda pek hoş karşılanmıyordu, topu ondan istemekten kaçının. 1976'da, henüz 28 yıl 240 günde 10.000 puana ulaşan Maravich, ertesi yıl New York Knicks'e karşı maçı 68 puanla kapattı. Yeni kurallarla, 57 sayı ve 12 üçlük ortalamalarına ulaşacağını hesapladılar. oyun.
Bugün bile herkes onun inanılmaz top kontrolünü tanıyor. Boston'daki kariyerinin sonunda nasıl Maravich olunacağını öğretmek için egzersizleri kaydettiğinde, hatta Celtics'in efsanevi koçu Red Auerbach bile çekimler sırasında ondan bir hareketi yeniden yapmasını istedi çünkü hiçbir şey anlamadı. Söyleyecek kadar çok şey var: “Birçok sporcu yer çekimi yasalarını altüst etti, Pete ise fizik yasalarını çiğnedi.” Ve o da kırdı. Buffalo Braves'e karşı bacak altından pas girişiminde bulunduğu için sol diz. Kaçınılabilir ama Maravich'ten. Annesi kendini başından vurdu. Depresyon, alkol ve o zamanlar tuhaf olan tutkular yaşadı: yoga, UFO'lar, Hinduizm, vegan beslenme, bir süre sadece meyve suları yedi. Sürekli olarak Pepsi ile olan sözleşmesini yenilemeyi reddetti çünkü “şeker dolu gazlı içecekler sağlığa zararlıdır”. Evinin çatısına “Beni götür” yazmıştı. Beni al. Kardeş olduğunu düşündüğü uzaylılara hitap etti. Daha sonra İsa Mesih'in sesini duyduğunu ve yeniden doğmuş bir Hıristiyan olduğunu söyledi.
Bunu anlamışsınızdır: Pistol büyüledi ama önemli bir şey kazanamadı ve play-off'ların ilk turunu geçemedi. Ve herkes bu çocuğun zavallı olduğunu öngörmüş olmaktan memnundu. Çok fazla Peter Pan, eksantrik, özgür. Şunu söylemişlerdi: Basketbol keyif değil, akıldır. Pete, 88'de Evanjelist Kilisesi programı için Pasadena'ya gitti ve birkaç şut atmak için bir basketbol sahasında durdu. Hemen yere çöktü. 40 yaşındaydı. Son sözleri: “Kendimi harika hissediyorum”. Harikayım. Top ondayken hissettiği duygu buydu. Maçlarını izlemeye giden Bob Dylan, üzerine Dignity yazdı. Otopsi, Pistol'ün tüm hayatı boyunca sol koroner arter olmadan oynadığını ortaya çıkardı. Bütün bunlar, dolaşım sisteminin yalnızca yarısının kalbe oksijen getirmesi şaşırtıcıdır. Uzaylılar, bunlar senin işindi.
«Emanuela Audisio'nun ücretsiz haber bülteni S-Print'e abone olun»
Geçen Cumartesi Avusturyalı Christoph Baumgartner, başlama vuruşundan altı saniye önce Slovakya'ya karşı gol attı. Ve birkaç saat sonra Alman Florian Wirtz, Fransa'ya karşı hazırlık maçında da aynısını yaptı ve bir saniye daha aldı. Bir buçuk asırlık tarih boyunca hiç kimse başarılı olamadı. Sonsuza kadar beklersiniz ve aynı akşam, belki de stadyumdaki koltuğunuzda ya da evinizdeki koltukta oturduğunuzdan görmeye bile vaktiniz olmayan iki flaş gol gelir. Ve herkes şöyle diyor: Bu bir tesadüf olamaz, işin içinde bir tür Derin Zihin algoritması olmalı.
Aynı zamanda lazer üzerinde de çalışıyorlar, Caitlin'in aşısı için üzgünüm, bizi nasıl her zaman yakalıyor? 22 yaşındaki Amerikalı kız Caitlin Clark'ın ABD kolej basketbolunun yeni altın kolu olduğunu bileceksiniz. 3.685 puanla. Hiç kimse, erkekler arasında bile nasıl çekiyor. Öyle ki bir süperstar, hatta basketbolun Taylor Swift'i oldu. Stratosferik bir boyu yok (1.83) ve Iowa takımı Hawkeyes'de oynuyor. 54 yıldır değişmeyen rekoru kırdı. Ve ayrıca onu tutan çocuk, üniversite lideri Pete Maravich, 1970 yılında Louisiana ile 3.667 puanlık rekor rakama ulaşmıştı. Üç sezon ve 83 maçta henüz üç sayılık atışın olmadığı bir dönemde.
Caitlin'e iltifatlarda eksiklik yoktu, hatta Obama'dan bile. Ancak mantık çok ama duygu çok azdı, öyle ki Kuzey Carolina eyaleti makine ve havacılık mühendisliği bölümünden iki profesör Larry Silverberg ve Chau Tran, Clark'ın (soyadı şu şekildedir) yörüngesini incelemeye başladılar: Süpermen), uzay mekiklerinin yeniden girişi için NASA'nın bile sahip olmadığı parabol denklemi ve giriş açısıyla tamamlandı. Amerika'da basketbol bir bilimdir ve tahtada şans fiziği yoktur.
Bu çok yazık çünkü rekora sahip olan Pete Maravich, tüm zamanların en sıradışı oyuncusuydu. Sadece hissediyorum. İnce vücut, uzun, asi saçlar, sarkık çoraplar. Hayranlar ondan kirli ama çok moda olan yumuşak çoraplarını mektupla istediler. Pete hissettiğini ve kendisi için mükemmel olanı yaptı: slalomlar, akrobatik atışlar, hızlı el değiştirmeler, bakmadan kaldırmalar, arkadan, başın arkasından ve bacak arasından paslar. Ayrıca orta-uzun mesafeden mükemmel bir golcüydü. Biletleri tükenen sansasyonel bir oyuncu. Hakemler bile onun oyunlarından o kadar şaşırmışlardı ki, bunları ihlal olarak değerlendirip onaylamamalarını bilemediler, öyle ki kendisi bir defasında şu şikayette bulunmuştu: “Daha önce görmediğin bir şey için düdük çalamazsın.”
Basketbolu çok gösterişli hale getirdi; Gerry Buss'un Los Angeles Lakers takımının ticari markası haline gelmeden önce sporda gösteri zamanı kavramını icat etti. Tabanca lakabı (gömleğinin arkasına da takmışlardı), sanki tabanca çekiyormuş gibi kalçadan başlayarak yaptığı atışın mekaniği içindi. O zamana göre fazla tuhaf ve vahşiydi, oyunu hayal etmeyi ve gerçekleştirmeyi seviyordu, başkalarına ihtiyacı yoktu, topla eğleniyordu. Hadi eğlenelim. Ve icat etti. Efsanevi antrenör John Wooden, kendisini kurallara aykırı bir şekilde çalıştıran babası Press'e şunları söyledi: “Bu aşırılıklarla onu mahvedeceksin, bunlar disipline aykırı ilkelerdir”.
Pete, Pittsburgh, Pensilvanya'nın bir banliyösü olan Aliquippa'da, Sırp kökenli bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve babası onu çocukluğunda alışılmadık bir eğitim almaya zorladı: Basın, araba ve çocuk yüzüstü yatarken ileri geri gitti. yön ve hızdaki değişiklikleri tahmin etmeye zorlanarak, kapı açıkken dışarı doğru sallanmak zorunda kaldı. Tabanca tembel değildi; yeteneği uygulamayla birleştirdi. O, iki milyon dolarlık kontratı olan Büyük Beyaz Umut'tu ama takımda pek hoş karşılanmıyordu, topu ondan istemekten kaçının. 1976'da, henüz 28 yıl 240 günde 10.000 puana ulaşan Maravich, ertesi yıl New York Knicks'e karşı maçı 68 puanla kapattı. Yeni kurallarla, 57 sayı ve 12 üçlük ortalamalarına ulaşacağını hesapladılar. oyun.
Bugün bile herkes onun inanılmaz top kontrolünü tanıyor. Boston'daki kariyerinin sonunda nasıl Maravich olunacağını öğretmek için egzersizleri kaydettiğinde, hatta Celtics'in efsanevi koçu Red Auerbach bile çekimler sırasında ondan bir hareketi yeniden yapmasını istedi çünkü hiçbir şey anlamadı. Söyleyecek kadar çok şey var: “Birçok sporcu yer çekimi yasalarını altüst etti, Pete ise fizik yasalarını çiğnedi.” Ve o da kırdı. Buffalo Braves'e karşı bacak altından pas girişiminde bulunduğu için sol diz. Kaçınılabilir ama Maravich'ten. Annesi kendini başından vurdu. Depresyon, alkol ve o zamanlar tuhaf olan tutkular yaşadı: yoga, UFO'lar, Hinduizm, vegan beslenme, bir süre sadece meyve suları yedi. Sürekli olarak Pepsi ile olan sözleşmesini yenilemeyi reddetti çünkü “şeker dolu gazlı içecekler sağlığa zararlıdır”. Evinin çatısına “Beni götür” yazmıştı. Beni al. Kardeş olduğunu düşündüğü uzaylılara hitap etti. Daha sonra İsa Mesih'in sesini duyduğunu ve yeniden doğmuş bir Hıristiyan olduğunu söyledi.
Bunu anlamışsınızdır: Pistol büyüledi ama önemli bir şey kazanamadı ve play-off'ların ilk turunu geçemedi. Ve herkes bu çocuğun zavallı olduğunu öngörmüş olmaktan memnundu. Çok fazla Peter Pan, eksantrik, özgür. Şunu söylemişlerdi: Basketbol keyif değil, akıldır. Pete, 88'de Evanjelist Kilisesi programı için Pasadena'ya gitti ve birkaç şut atmak için bir basketbol sahasında durdu. Hemen yere çöktü. 40 yaşındaydı. Son sözleri: “Kendimi harika hissediyorum”. Harikayım. Top ondayken hissettiği duygu buydu. Maçlarını izlemeye giden Bob Dylan, üzerine Dignity yazdı. Otopsi, Pistol'ün tüm hayatı boyunca sol koroner arter olmadan oynadığını ortaya çıkardı. Bütün bunlar, dolaşım sisteminin yalnızca yarısının kalbe oksijen getirmesi şaşırtıcıdır. Uzaylılar, bunlar senin işindi.