Pesaro-Virtus Bologna bitti Andrea CinciariniVitrifrigo Arena taraftarları arasında sondan onda 8'lik bir serbest atış, gönüllü bir ıskalama ve kornerden bir koşu ile. Bu gömlekle doğan ve kariyer boyu süren bir yolculuğun ardından Carpegna'yı kurtarmak için geri dönen biri için her şey olağanüstü bir masal tadındaydı. “Hayranlarımızla kolektif bir şekilde kucaklaştım. Romantikti, Pesaro'nun her zaman çok güçlü hissettiği bir maçtaki saf mutluluktu.”
Bize oyunun son onda birini anlatın.
“Kendimi ribaunta attım, McDuffie'nin topunun uzun olduğunu anladım, faul aldım ve serbest atış rutinine odaklanmaya başladım: Virtus'a süre şansı vermemek için önce ilk golü attım, sonra ikinciyi kaçırdım. -dışarı çıkın ve sahanın ortasından topu oyuna sokun. O anlarda basit ve çok zor. Sonra kaçtım. Bizim için kağıt üzerinde imkansız bir maçtı ama denemek istedik. Yani son birkaç haftada Sere A'da ilk iki sırada yer alan Brescia ve Virtus'u yendik. Kurtuluş yarışı hâlâ oynanacak, Pazar günü son üçünü de kazandık, her şey çok açık.”
Pesaro kalbinizin seçimi miydi?
“Güzel bir gezintinin ardından Vuelle'ye döndüm. Scavolini'ye başladığımda Alphonso Ford ve Djordjevic vardı, üzerinden yirmi yıl geçti. Bu renkleri yine büyük bir gururla taşıyorum.”
Meo Sacchetti Ocak ayından beri Pesaro'da. Onunla işler nasıl gidiyor?
“Oyunu özümsemek biraz zaman aldı. Oyunculara çok fazla özgürlük bırakıyor, hızlı ve içgüdüsel bir oyun. Her şeyden önce kafalarımızı özgürleştirdi ve bize huzur verdi.”
Virtus'u yendiği anlarda 40 yaşındaki kardeşi Daniele, Fortitudo'yu yenerek Forli ile A2 İtalya Kupası'nı kazandı. Bologna'nın kara gecesinde iki Cinciarini.
“Bir tesadüf. Maçtan önce kardeşimle mesajlaştık. Finali izlemedim ama Forli'nin bunu hak ettiğini biliyorum. Birbirimizle birçok kez oynadık ama sadece 2009 Akdeniz Oyunları'nda milli takımda birlikteydik. Onunla oynamayı kesinlikle çok isterdim. Biz farklıyız: Ben saf bir oyun kurucuyum, o ise daha çok bir guard, birbirimize yardım ederdik. Bizim için basketbol bir aile hikayesidir; ebeveynlerimiz basketbol oynadı ve antrenörlük yaptı, bizi birlikte spor salonuna, arenalara götürdüler, potaya gitmek nefes almak gibi doğal bir seçim.”
Ayrıca Serie A'da tüm zamanların asist rekoruna da sahipsiniz. Böyle bir rekora nasıl ulaşırsınız?
“Asist yapmak benim işim, 2000'den fazla dağıttım: çalışma var, savunmaları okuma, oyunu tahmin etme, nereye gideceğini anlama ve hangi takım arkadaşını seçeceğini anlama yeteneği var. Bu kalbime yakın bir kayıt. Ve bu iki şekilde yapılabilecek bir rekor: Kimin pas vermesi ve kimin gol atması. Buraya kadar gelmemi sağlayan tüm takım arkadaşlarıma teşekkür etmeliyim.”
Tamamen İtalya'da geçirdiği çok uzun kariyerinin ilk yurtdışı sezonu olan Zaragoza'da sezona başlamıştı.
“Zor bir seçim ama Reggio Emilia projesinin dışında kaldığımı anlayınca kendi kendime neden olmasın dedim, bu benim ilk yurt dışı deneyimimdi. İspanya şampiyonası, taktiklere daha az, koşmaya ve atletizme çok fazla yer veren bir şampiyonadır. Pesaro sezonun ortasında geldi, şampiyonada değişiklik yapmak hiç başıma gelmemişti ama hayır diyemezdim. Ailem Milano'da yaşıyor ve Pesaro'da bir yazlık evimiz var. Oğlum Alessandro üçüncü sınıfta ve hâlâ futbol, basketbol ve yüzme arasında kararsız.”
Basketbola nasıl başladınız?
“Futbolu bırakıyorum: Ben orta saha oyuncusuydum, oyunu ben icat ettim, temelde pota altında sahip olduğum rolün aynısı. Bir Milan taraftarı olarak Pirlo'yu ve genel olarak 10 numarayı tercih ediyordum. Diğer sporları da takip ediyorum, Sinner'a hayranım ama basketbol özeldir: Zaten antrenör kartım var, ders çalışıyorum, molaları ve antrenörlerin söylediklerini takip etmeyi seviyorum. Başta Euroleague olmak üzere elimden gelen tüm maçları takip ediyorum. Kendimi güncelleyeceğim, sahadaki kariyerim bittikten sonra da bu işi yapmak isteyeceğim. Ama iyi olduğum sürece devam edeceğim.”
Bize oyunun son onda birini anlatın.
“Kendimi ribaunta attım, McDuffie'nin topunun uzun olduğunu anladım, faul aldım ve serbest atış rutinine odaklanmaya başladım: Virtus'a süre şansı vermemek için önce ilk golü attım, sonra ikinciyi kaçırdım. -dışarı çıkın ve sahanın ortasından topu oyuna sokun. O anlarda basit ve çok zor. Sonra kaçtım. Bizim için kağıt üzerinde imkansız bir maçtı ama denemek istedik. Yani son birkaç haftada Sere A'da ilk iki sırada yer alan Brescia ve Virtus'u yendik. Kurtuluş yarışı hâlâ oynanacak, Pazar günü son üçünü de kazandık, her şey çok açık.”
Pesaro kalbinizin seçimi miydi?
“Güzel bir gezintinin ardından Vuelle'ye döndüm. Scavolini'ye başladığımda Alphonso Ford ve Djordjevic vardı, üzerinden yirmi yıl geçti. Bu renkleri yine büyük bir gururla taşıyorum.”
Meo Sacchetti Ocak ayından beri Pesaro'da. Onunla işler nasıl gidiyor?
“Oyunu özümsemek biraz zaman aldı. Oyunculara çok fazla özgürlük bırakıyor, hızlı ve içgüdüsel bir oyun. Her şeyden önce kafalarımızı özgürleştirdi ve bize huzur verdi.”
Virtus'u yendiği anlarda 40 yaşındaki kardeşi Daniele, Fortitudo'yu yenerek Forli ile A2 İtalya Kupası'nı kazandı. Bologna'nın kara gecesinde iki Cinciarini.
“Bir tesadüf. Maçtan önce kardeşimle mesajlaştık. Finali izlemedim ama Forli'nin bunu hak ettiğini biliyorum. Birbirimizle birçok kez oynadık ama sadece 2009 Akdeniz Oyunları'nda milli takımda birlikteydik. Onunla oynamayı kesinlikle çok isterdim. Biz farklıyız: Ben saf bir oyun kurucuyum, o ise daha çok bir guard, birbirimize yardım ederdik. Bizim için basketbol bir aile hikayesidir; ebeveynlerimiz basketbol oynadı ve antrenörlük yaptı, bizi birlikte spor salonuna, arenalara götürdüler, potaya gitmek nefes almak gibi doğal bir seçim.”
Ayrıca Serie A'da tüm zamanların asist rekoruna da sahipsiniz. Böyle bir rekora nasıl ulaşırsınız?
“Asist yapmak benim işim, 2000'den fazla dağıttım: çalışma var, savunmaları okuma, oyunu tahmin etme, nereye gideceğini anlama ve hangi takım arkadaşını seçeceğini anlama yeteneği var. Bu kalbime yakın bir kayıt. Ve bu iki şekilde yapılabilecek bir rekor: Kimin pas vermesi ve kimin gol atması. Buraya kadar gelmemi sağlayan tüm takım arkadaşlarıma teşekkür etmeliyim.”
Tamamen İtalya'da geçirdiği çok uzun kariyerinin ilk yurtdışı sezonu olan Zaragoza'da sezona başlamıştı.
“Zor bir seçim ama Reggio Emilia projesinin dışında kaldığımı anlayınca kendi kendime neden olmasın dedim, bu benim ilk yurt dışı deneyimimdi. İspanya şampiyonası, taktiklere daha az, koşmaya ve atletizme çok fazla yer veren bir şampiyonadır. Pesaro sezonun ortasında geldi, şampiyonada değişiklik yapmak hiç başıma gelmemişti ama hayır diyemezdim. Ailem Milano'da yaşıyor ve Pesaro'da bir yazlık evimiz var. Oğlum Alessandro üçüncü sınıfta ve hâlâ futbol, basketbol ve yüzme arasında kararsız.”
Basketbola nasıl başladınız?
“Futbolu bırakıyorum: Ben orta saha oyuncusuydum, oyunu ben icat ettim, temelde pota altında sahip olduğum rolün aynısı. Bir Milan taraftarı olarak Pirlo'yu ve genel olarak 10 numarayı tercih ediyordum. Diğer sporları da takip ediyorum, Sinner'a hayranım ama basketbol özeldir: Zaten antrenör kartım var, ders çalışıyorum, molaları ve antrenörlerin söylediklerini takip etmeyi seviyorum. Başta Euroleague olmak üzere elimden gelen tüm maçları takip ediyorum. Kendimi güncelleyeceğim, sahadaki kariyerim bittikten sonra da bu işi yapmak isteyeceğim. Ama iyi olduğum sürece devam edeceğim.”