1950'lerde çığır açan dünyanın ilk biyologlarından biri olan ve vahşi doğada zürafalar üzerinde çalışan, daha sonra 2010'larda gecikmiş bir tanınma elde edene kadar Kanada üniversitelerinde cinsiyetçilikle mücadele etmek için onlarca yıl harcayan Anne Innis Dagg, 1 Nisan'da öldü. Kitchener, Ontario, Toronto'nun batısında. 91 yaşındaydı.
Alison Reid, Dr. Dagg'ın hayatı, 2018 yapımı “Zürafaları Seven Kadın” filminde belgelendi ve hastanedeki ölüm nedeninin zatürre olduğu belirtildi.
Dr. Dagg'a sıklıkla “zürafaların Jane Goodall'ı” deniyordu, ancak başka bir dünyada bu atıf tam tersi olabilirdi. Dr. Dagg, 1956'da, yani Dr. Goodall ilk saha araştırmasını primatlarla gerçekleştirdi; Aslında onun, vahşi doğada her türlü Afrika hayvanını inceleyen ilk Batılı bilim adamı olduğuna inanılıyor.
O zamanlar zürafaların özellikle hayvanat bahçeleri dışındaki davranışları hakkında çok az şey biliniyordu. Dr. Dagg, harap durumdaki Ford Prefect'inden günde 10 saat boyunca Güney Afrika'nın çalılıklarında hayvanların yemek yemesini, çiftleşmesini, kavga etmesini ve oynamasını izleyerek dokuz aydan fazla zaman geçirdi.
İlk olarak 1958'de Londra Zooloji Derneği için yazdığı bir makalede ve daha sonra 1976'da Zürafa: Biyolojisi, Davranışı ve Ekolojisi başlıklı kitabında sunduğu sonuçlar, onu ince hayvanlar konusunda dünyanın önde gelen uzmanı yaptı. benekli Giraffa camelopardalis.
Bu tanınma, akademik dünyada köklü cinsiyetçiliğin üstesinden gelmeye yetmedi. Ontario'daki Guelph Üniversitesi'nde yardımcı doçent olarak umut verici bir işi vardı ve bazı erkek meslektaşlarından önemli ölçüde daha fazla hakemli makale yayınlamıştı. Ancak bölüm başkanı 1971'de ona iş bulmasının pek mümkün olmadığını söyledi.
Yine Ontario'daki Wilfrid Laurier Üniversitesi'nde benzer bir pozisyona başvurdu ancak daha az başarılı bir erkek aday tarafından reddedildi. Ontario hükümetine şikayette bulundu; Konu neredeyse on yıl sürdü, ancak şikayet sonuçta reddedildi.
Dr. Dagg, yarı zamanlı öğretim görevlisi olarak Waterloo Üniversitesi'ne geçmeden önce diğer üniversitelerde kısa bir süre ders verdi. Boş zamanlarında biyolojinin yanı sıra feminizm ve cinsiyetçilik üzerine kitaplar yazdı (memelilerdeki eşcinsel davranışları inceleyen ilk kişilerden biriydi).
Daha sonra 2010 yılında bir grup hayvanat bahçesi görevlisi onu onur konuğu olarak Phoenix'teki bir konferansa davet etti. Çok sayıda yayını ve özellikle 1976 tarihli kitabı çevresinde canlı bir alan olan zürafa ortaya çıktı.
Film yapımcısı Bayan Reid bir telefon görüşmesinde “Her hayvanat bahçesi görevlisinin, her bilim insanının kitaplığında vardı ama kimse onun hakkında bir şey bilmiyordu” dedi.
Oradan ilgi arttı: televizyon belgeselleri, dergi profilleri ve son olarak Bayan Reid'in Dr. Dagg uluslararası bir izleyici kitlesine sunum yaptı. 2019 yılında Kanada Düzeni Üyesi olarak atandı, aynı yıl Guelph Üniversitesi'nden resmi bir özür aldı.
The Guelph Mercury ile 2019 yılında yaptığı bir röportajda, “Tüm hayatım boyunca görmezden gelindim ve şimdi aslında insan olduğumu ve insanların gerçekten ilginç olduğumu düşündüğünü öğrenmem gerekiyor” dedi. “Bu oldukça şaşırtıcı. Buna bayıldım.”
Anne Christine Innis, 25 Ocak 1933'te Toronto'da doğdu. Anne ve babasının her ikisi de Toronto Üniversitesi'nde tanınmış akademisyenlerdi. Annesi Mary Quayle Innis bir dekan ve yazardı. Babası Harold Innis politik ekonomi bölümünün başkanıydı; Üniversitenin kurucu kolejlerinden birine onun adı verildi.
İlk zürafasını üç yaşındayken Chicago'daki Brookfield Hayvanat Bahçesi'nde aile tatili sırasında gördü.
2021'de CTV News'e “Çok büyüktü ve ben çok küçüktüm” dedi. “Ve 'Bu çok güzel' diye düşündüğümü hatırlıyorum. Bence bu harika.' Ve oradan gitti.
Her ikisi de Toronto Üniversitesi'nden 1955'te biyoloji alanında onur derecesiyle lisans derecesini ve bir yıl sonra genetik alanında yüksek lisans derecesini aldı. Tüm zaman boyunca zürafalara odaklanmıştı.
Onur derecesi küçük bir nakit ikramiyeyle birlikte geldi ve bu parayla profesyonel alana girme fırsatını aradı. Ancak bir düzineden fazla Afrika hükümeti ve vakfı tarafından, kadınların bu araştırma alanına ait olmadığı yönünde üstü örtülü bir mesaj verilerek reddedildi.
Taktiğini değiştirdi ve ismini sadece “A” olarak kullanmaya başladı. Innis” ile daha iyi sonuçlar elde edildi. Güney Afrika'da 62.000 hektarlık arazide yaklaşık 95 zürafaya ev sahipliği yapan bir çiftlik sahibi, onunla kalabileceğini söyledi. Cinsiyetini açıkladığında tereddüt etti ama sonunda onu memnuniyetle karşıladı.
Afrika'da neredeyse bir yıl geçirdikten sonra Kanada'ya ve akademik dünyaya döndü ve 1967'de Waterloo Üniversitesi'nden hayvan davranışları alanında doktorasını aldı. Tezi, J. Bristol Foster ile birlikte yazdığı 1976 tarihli kitabının temelini oluşturdu; zürafalar üzerine yazılmış ilk tam bilimsel metin ve yıllardır tek kitap.
1957'de Ian Dagg ile evlendi. 1993'te öldü. Geriye çocukları Mary, Hugh ve Ian Dagg kaldı; kardeşi Hugh; ve bir torunu.
Dr. Dagg'ın yayınlanmış birçok eseri arasında Afrika'da geçirdiği zamanı anlattığı Pursuing Zürafa (2006) adlı anı kitabı da bulunmaktadır. Şimdiki zamanda yazılan kitap, acı-tatlı bir notla bitiyor ve büyük olasılıkla oraya asla dönmeyeceği gerçeğinden yakınıyor.
“Yas tutuyorum çünkü hayatımın hayali 24 yaşında sona erdi” diye yazdı. “Korkarım bir daha Afrika'daki zürafayı ziyaret etmeyeceğim ve asla ziyaret etmeyeceğim.”
Kitap, başlangıçta onu uzun metrajlı bir film olarak değerlendiren ve ardından belgesele karar veren Bayan Reid'in dikkatini çekti. Çekimlerin bir parçası olarak Dr. Dagg, yaklaşık 60 yıl önce ilk kez çalıştığı Güney Afrika çiftliğine döndü ve bir daha asla göremeyeceğine inandığı zürafaları ziyaret etti.
Alison Reid, Dr. Dagg'ın hayatı, 2018 yapımı “Zürafaları Seven Kadın” filminde belgelendi ve hastanedeki ölüm nedeninin zatürre olduğu belirtildi.
Dr. Dagg'a sıklıkla “zürafaların Jane Goodall'ı” deniyordu, ancak başka bir dünyada bu atıf tam tersi olabilirdi. Dr. Dagg, 1956'da, yani Dr. Goodall ilk saha araştırmasını primatlarla gerçekleştirdi; Aslında onun, vahşi doğada her türlü Afrika hayvanını inceleyen ilk Batılı bilim adamı olduğuna inanılıyor.
O zamanlar zürafaların özellikle hayvanat bahçeleri dışındaki davranışları hakkında çok az şey biliniyordu. Dr. Dagg, harap durumdaki Ford Prefect'inden günde 10 saat boyunca Güney Afrika'nın çalılıklarında hayvanların yemek yemesini, çiftleşmesini, kavga etmesini ve oynamasını izleyerek dokuz aydan fazla zaman geçirdi.
İlk olarak 1958'de Londra Zooloji Derneği için yazdığı bir makalede ve daha sonra 1976'da Zürafa: Biyolojisi, Davranışı ve Ekolojisi başlıklı kitabında sunduğu sonuçlar, onu ince hayvanlar konusunda dünyanın önde gelen uzmanı yaptı. benekli Giraffa camelopardalis.
Bu tanınma, akademik dünyada köklü cinsiyetçiliğin üstesinden gelmeye yetmedi. Ontario'daki Guelph Üniversitesi'nde yardımcı doçent olarak umut verici bir işi vardı ve bazı erkek meslektaşlarından önemli ölçüde daha fazla hakemli makale yayınlamıştı. Ancak bölüm başkanı 1971'de ona iş bulmasının pek mümkün olmadığını söyledi.
Yine Ontario'daki Wilfrid Laurier Üniversitesi'nde benzer bir pozisyona başvurdu ancak daha az başarılı bir erkek aday tarafından reddedildi. Ontario hükümetine şikayette bulundu; Konu neredeyse on yıl sürdü, ancak şikayet sonuçta reddedildi.
Dr. Dagg, yarı zamanlı öğretim görevlisi olarak Waterloo Üniversitesi'ne geçmeden önce diğer üniversitelerde kısa bir süre ders verdi. Boş zamanlarında biyolojinin yanı sıra feminizm ve cinsiyetçilik üzerine kitaplar yazdı (memelilerdeki eşcinsel davranışları inceleyen ilk kişilerden biriydi).
Daha sonra 2010 yılında bir grup hayvanat bahçesi görevlisi onu onur konuğu olarak Phoenix'teki bir konferansa davet etti. Çok sayıda yayını ve özellikle 1976 tarihli kitabı çevresinde canlı bir alan olan zürafa ortaya çıktı.
Film yapımcısı Bayan Reid bir telefon görüşmesinde “Her hayvanat bahçesi görevlisinin, her bilim insanının kitaplığında vardı ama kimse onun hakkında bir şey bilmiyordu” dedi.
Oradan ilgi arttı: televizyon belgeselleri, dergi profilleri ve son olarak Bayan Reid'in Dr. Dagg uluslararası bir izleyici kitlesine sunum yaptı. 2019 yılında Kanada Düzeni Üyesi olarak atandı, aynı yıl Guelph Üniversitesi'nden resmi bir özür aldı.
The Guelph Mercury ile 2019 yılında yaptığı bir röportajda, “Tüm hayatım boyunca görmezden gelindim ve şimdi aslında insan olduğumu ve insanların gerçekten ilginç olduğumu düşündüğünü öğrenmem gerekiyor” dedi. “Bu oldukça şaşırtıcı. Buna bayıldım.”
Anne Christine Innis, 25 Ocak 1933'te Toronto'da doğdu. Anne ve babasının her ikisi de Toronto Üniversitesi'nde tanınmış akademisyenlerdi. Annesi Mary Quayle Innis bir dekan ve yazardı. Babası Harold Innis politik ekonomi bölümünün başkanıydı; Üniversitenin kurucu kolejlerinden birine onun adı verildi.
İlk zürafasını üç yaşındayken Chicago'daki Brookfield Hayvanat Bahçesi'nde aile tatili sırasında gördü.
2021'de CTV News'e “Çok büyüktü ve ben çok küçüktüm” dedi. “Ve 'Bu çok güzel' diye düşündüğümü hatırlıyorum. Bence bu harika.' Ve oradan gitti.
Her ikisi de Toronto Üniversitesi'nden 1955'te biyoloji alanında onur derecesiyle lisans derecesini ve bir yıl sonra genetik alanında yüksek lisans derecesini aldı. Tüm zaman boyunca zürafalara odaklanmıştı.
Onur derecesi küçük bir nakit ikramiyeyle birlikte geldi ve bu parayla profesyonel alana girme fırsatını aradı. Ancak bir düzineden fazla Afrika hükümeti ve vakfı tarafından, kadınların bu araştırma alanına ait olmadığı yönünde üstü örtülü bir mesaj verilerek reddedildi.
Taktiğini değiştirdi ve ismini sadece “A” olarak kullanmaya başladı. Innis” ile daha iyi sonuçlar elde edildi. Güney Afrika'da 62.000 hektarlık arazide yaklaşık 95 zürafaya ev sahipliği yapan bir çiftlik sahibi, onunla kalabileceğini söyledi. Cinsiyetini açıkladığında tereddüt etti ama sonunda onu memnuniyetle karşıladı.
Afrika'da neredeyse bir yıl geçirdikten sonra Kanada'ya ve akademik dünyaya döndü ve 1967'de Waterloo Üniversitesi'nden hayvan davranışları alanında doktorasını aldı. Tezi, J. Bristol Foster ile birlikte yazdığı 1976 tarihli kitabının temelini oluşturdu; zürafalar üzerine yazılmış ilk tam bilimsel metin ve yıllardır tek kitap.
1957'de Ian Dagg ile evlendi. 1993'te öldü. Geriye çocukları Mary, Hugh ve Ian Dagg kaldı; kardeşi Hugh; ve bir torunu.
Dr. Dagg'ın yayınlanmış birçok eseri arasında Afrika'da geçirdiği zamanı anlattığı Pursuing Zürafa (2006) adlı anı kitabı da bulunmaktadır. Şimdiki zamanda yazılan kitap, acı-tatlı bir notla bitiyor ve büyük olasılıkla oraya asla dönmeyeceği gerçeğinden yakınıyor.
“Yas tutuyorum çünkü hayatımın hayali 24 yaşında sona erdi” diye yazdı. “Korkarım bir daha Afrika'daki zürafayı ziyaret etmeyeceğim ve asla ziyaret etmeyeceğim.”
Kitap, başlangıçta onu uzun metrajlı bir film olarak değerlendiren ve ardından belgesele karar veren Bayan Reid'in dikkatini çekti. Çekimlerin bir parçası olarak Dr. Dagg, yaklaşık 60 yıl önce ilk kez çalıştığı Güney Afrika çiftliğine döndü ve bir daha asla göremeyeceğine inandığı zürafaları ziyaret etti.