Viyana’daki Goffin Laboratuvarı her gün konuklarına aynı öğle yemeğini sunuyor. Saat 14.00’te konuklara (Goffin’in kakaduları olarak bilinen beyaz papağan sürüsü) kurutulmuş meyveler, tohumlar, mısır gevreği, kuş peletleri ve peksimet veya peksimet olarak bilinen kuru, iki kez pişirilmiş tost ikram ediliyor.
Bir papağan için son derece lezzetli bir yemektir ve kuşların çoğu hemen bu yemeği yerler. Ancak bazı kakadular daha talepkardır ve son bir numarayla yemeklerini kişiselleştirirler: Kaya gibi sert peksimetleri yemeden önce onları bir su dolu leğene batırırlar.
Karşıt başparmak hareketi bisküvi severlere tanıdık gelse de, araştırmacılar Salı günü Biology Letters dergisinde yayınlanan bir çalışmada, Goffin’in kakadusundaki davranışın yemek hazırlamada bir yenilik gibi göründüğünü bildirdi. Kakadular bazen bu göreve çok fazla zaman ve enerji harcadılar; peksimetleri aktif olarak suya taşıdılar ve ardından yumuşamasını beklediler.
Viyana Veterinerlik Üniversitesi Goffin Laboratuvarı başkanı ve çalışmanın yazarı Alice Auersperg, “Sadece yemeğinizin dokusunu değiştirmek için bu kadar çaba harcamanız oldukça etkileyici” dedi.
Bu yemeğe daldırma davranışı papağanlarda ilk kez belgelendi; aynı zamanda çakallarda ve kargalarda da görüldü. Normalde kakaduların bilinen problem çözme yeteneklerini test etmek için dikkatle planlanmış deneylere dayanan laboratuvar için bu tesadüfi bir keşifti. “Fakat bazen rastgele gerçekleşen şeylerle ödüllendiriliriz” dedi Dr. Auersperg.
Goffin kakaduları nesneleri kullanma ve manipüle etme yetenekleriyle bilinir. Daha önceki çalışmalarda Dr. Örneğin Auersperg ve meslektaşları, kuşların kilitli bulmaca kutularını açabildiğini ve ulaşılamayan yiyeceklere erişmek için kendi araçlarını yaratabildiğini keşfetti.
Ancak laboratuvarda yüksek lisans öğrencisi ve çalışmanın başka bir yazarı olan Jeroen Zewald, Goffin laboratuvarındaki araştırmacıların genellikle kuşların öğle yemeği davranışlarına pek dikkat etmediğini söyledi. Ta ki geçen yaz bir güne kadar tuhaf bir şey fark ettiler. Bay Zewald’ın söylediğine göre “grubun efendisi” olan Pipin adında sevecen bir erkek kuş, yemeğini normalde içmek ve banyo yapmak için kullanılan su dolu leğene batırdı. Araştırmacılar laboratuvardaki diğer iki kuşun, Kiwi ve Muki’nin de Dunker olduğunu fark ettiler.
Davranışı daha sistematik bir şekilde incelemek için Bay Zewald ve Dr. Auersperg on iki gün boyunca kuşların öğlen davranışlarını izledi. Toplamda 18 kuştan yedisinin en az bir kez yemeği batırdığı gözlemlendi. (Yine de Pipin, Kiwi ve Muki tartışmasız smaç şampiyonlarıydı ve diğer kuşlardan çok daha fazla “smaç etkinliği” düzenlediler.)
Ancak kuşlar yiyeceklerinin tamamını suya batırmadı. Hiçbir zaman tohumları batırmadılar ve yalnızca ara sıra suya muz veya hindistancevizi parçacıkları attılar. Kakadular bunun yerine bir şeyi batırmaya karar verdiklerinde, neredeyse her zaman peksimet olurdu. (Aslında Pipin ve Kivi onu neredeyse hiç kuru yemezdi.)
Bazı kuşlar peksimetleri kısa süreliğine batırdı, ancak diğerleri 30 saniye veya daha uzun süre, yani kızarmış ekmeğin tabanının ıslak olmasına yetecek kadar suda beklettiler.
Açlık hisseden bir kuş için 30 saniyeye kadar bir gecikme dikkat çekicidir. Bay Zewald, “Islanana kadar beklemeye istekliydiler” dedi. “Ve bu çok fazla dürtü kontrolü gerektiriyor.”
Pipin ve Kivi ara sıra kafeslerinin zeminine düşen peksimet parçalarını bile alıp su teknesinin bulunduğu tüneğe sürükleyip yemeden önce iyice ıslatmalarını sağlıyorlardı.
Yeni araştırmaya dahil olmayan, McGill Üniversitesi’nde yenilikçi kuş davranışları uzmanı Louis Lefebvre, “Bu harika bir çalışma” dedi. “Yiyecekleri batırıp yumuşatarak ona değer katan bir unsur var.”
Ancak bilim adamlarının esaret altındaki kuşları inceleyerek öğrenebileceklerinin sınırlı olduğunu belirtti. Yabani Goffin kakadularında daldırma davranışı gözlemlenmedi, bunun nedeni muhtemelen kurutulmuş kızarmış ekmek ve su küvetlerine hazır erişimleri olmamasıdır. Ancak doğru kaynaklar verildiğinde yabani kakaduların dalmaya başlayıp başlamayacağını görmek ilginç olurdu, Dr. Lefebvre. “Bu, umduğum bir sonraki adımdır” diye ekledi.
Bilim insanları, kuşların her birinin smaç yapma tekniğini bağımsız olarak mı geliştirdiğinden yoksa bunu kendi yurttaşlarını gözlemleyerek mi öğrendiğinden emin değil. Ancak öğle yemeğinde daha fazla kuşun bu davranışı benimseyip benimsemeyeceğini görmek için kakaduları yakından takip etmeyi planlıyorlar.
Bu, kuşlara yönelik kendi zorluklarını geliştirmeye alışkın bilim insanları için beklenmedik yeni bir araştırma dizisi. Bay Zewald, “Onlara sorun çıkarmak yerine, aslında kendilerine ait küçük bir sorunları vardı ve onu çözdüler” dedi.
Bir papağan için son derece lezzetli bir yemektir ve kuşların çoğu hemen bu yemeği yerler. Ancak bazı kakadular daha talepkardır ve son bir numarayla yemeklerini kişiselleştirirler: Kaya gibi sert peksimetleri yemeden önce onları bir su dolu leğene batırırlar.
Karşıt başparmak hareketi bisküvi severlere tanıdık gelse de, araştırmacılar Salı günü Biology Letters dergisinde yayınlanan bir çalışmada, Goffin’in kakadusundaki davranışın yemek hazırlamada bir yenilik gibi göründüğünü bildirdi. Kakadular bazen bu göreve çok fazla zaman ve enerji harcadılar; peksimetleri aktif olarak suya taşıdılar ve ardından yumuşamasını beklediler.
Viyana Veterinerlik Üniversitesi Goffin Laboratuvarı başkanı ve çalışmanın yazarı Alice Auersperg, “Sadece yemeğinizin dokusunu değiştirmek için bu kadar çaba harcamanız oldukça etkileyici” dedi.
Bu yemeğe daldırma davranışı papağanlarda ilk kez belgelendi; aynı zamanda çakallarda ve kargalarda da görüldü. Normalde kakaduların bilinen problem çözme yeteneklerini test etmek için dikkatle planlanmış deneylere dayanan laboratuvar için bu tesadüfi bir keşifti. “Fakat bazen rastgele gerçekleşen şeylerle ödüllendiriliriz” dedi Dr. Auersperg.
Goffin kakaduları nesneleri kullanma ve manipüle etme yetenekleriyle bilinir. Daha önceki çalışmalarda Dr. Örneğin Auersperg ve meslektaşları, kuşların kilitli bulmaca kutularını açabildiğini ve ulaşılamayan yiyeceklere erişmek için kendi araçlarını yaratabildiğini keşfetti.
Ancak laboratuvarda yüksek lisans öğrencisi ve çalışmanın başka bir yazarı olan Jeroen Zewald, Goffin laboratuvarındaki araştırmacıların genellikle kuşların öğle yemeği davranışlarına pek dikkat etmediğini söyledi. Ta ki geçen yaz bir güne kadar tuhaf bir şey fark ettiler. Bay Zewald’ın söylediğine göre “grubun efendisi” olan Pipin adında sevecen bir erkek kuş, yemeğini normalde içmek ve banyo yapmak için kullanılan su dolu leğene batırdı. Araştırmacılar laboratuvardaki diğer iki kuşun, Kiwi ve Muki’nin de Dunker olduğunu fark ettiler.
Davranışı daha sistematik bir şekilde incelemek için Bay Zewald ve Dr. Auersperg on iki gün boyunca kuşların öğlen davranışlarını izledi. Toplamda 18 kuştan yedisinin en az bir kez yemeği batırdığı gözlemlendi. (Yine de Pipin, Kiwi ve Muki tartışmasız smaç şampiyonlarıydı ve diğer kuşlardan çok daha fazla “smaç etkinliği” düzenlediler.)
Ancak kuşlar yiyeceklerinin tamamını suya batırmadı. Hiçbir zaman tohumları batırmadılar ve yalnızca ara sıra suya muz veya hindistancevizi parçacıkları attılar. Kakadular bunun yerine bir şeyi batırmaya karar verdiklerinde, neredeyse her zaman peksimet olurdu. (Aslında Pipin ve Kivi onu neredeyse hiç kuru yemezdi.)
Bazı kuşlar peksimetleri kısa süreliğine batırdı, ancak diğerleri 30 saniye veya daha uzun süre, yani kızarmış ekmeğin tabanının ıslak olmasına yetecek kadar suda beklettiler.
Açlık hisseden bir kuş için 30 saniyeye kadar bir gecikme dikkat çekicidir. Bay Zewald, “Islanana kadar beklemeye istekliydiler” dedi. “Ve bu çok fazla dürtü kontrolü gerektiriyor.”
Pipin ve Kivi ara sıra kafeslerinin zeminine düşen peksimet parçalarını bile alıp su teknesinin bulunduğu tüneğe sürükleyip yemeden önce iyice ıslatmalarını sağlıyorlardı.
Yeni araştırmaya dahil olmayan, McGill Üniversitesi’nde yenilikçi kuş davranışları uzmanı Louis Lefebvre, “Bu harika bir çalışma” dedi. “Yiyecekleri batırıp yumuşatarak ona değer katan bir unsur var.”
Ancak bilim adamlarının esaret altındaki kuşları inceleyerek öğrenebileceklerinin sınırlı olduğunu belirtti. Yabani Goffin kakadularında daldırma davranışı gözlemlenmedi, bunun nedeni muhtemelen kurutulmuş kızarmış ekmek ve su küvetlerine hazır erişimleri olmamasıdır. Ancak doğru kaynaklar verildiğinde yabani kakaduların dalmaya başlayıp başlamayacağını görmek ilginç olurdu, Dr. Lefebvre. “Bu, umduğum bir sonraki adımdır” diye ekledi.
Bilim insanları, kuşların her birinin smaç yapma tekniğini bağımsız olarak mı geliştirdiğinden yoksa bunu kendi yurttaşlarını gözlemleyerek mi öğrendiğinden emin değil. Ancak öğle yemeğinde daha fazla kuşun bu davranışı benimseyip benimsemeyeceğini görmek için kakaduları yakından takip etmeyi planlıyorlar.
Bu, kuşlara yönelik kendi zorluklarını geliştirmeye alışkın bilim insanları için beklenmedik yeni bir araştırma dizisi. Bay Zewald, “Onlara sorun çıkarmak yerine, aslında kendilerine ait küçük bir sorunları vardı ve onu çözdüler” dedi.