Papağanlar küçük çocuklarla pek çok ortak noktaya sahiptir. Zeki kuşlar renkleri ve şekilleri tanımayı, nesneleri değiştirmeyi, geniş bir kelime dağarcığı oluşturmayı ve ihtiyaçlarını inanılmaz derecede yüksek sesle iletmeyi öğrenebilir. Aynı zamanda eğlenceli, zeki ve meraklıdırlar; Yeterli bilişsel zenginleşme olmazsa çabuk sıkılırlar.
Bu nedenle evcil papağan sahipleri bazen ebeveynlerin de bildiği bir stratejiye başvururlar: Mümkün olan en yakın ekrana uzanırlar. Ve bazı sahipler, kuşlarını mobil oyunlar, çizim uygulamaları ve küçük çocuklara yönelik müzik programlarıyla meşgul edebileceklerini keşfettiler. Northeastern Üniversitesi'nde hayvanların teknolojiyle nasıl etkileşime girdiğini inceleyen bilim insanı Rébecca Kleinberger, “Çocuklara yönelik uygulamalar çok popüler” dedi.
Ancak insanlar için tasarlanan uygulamalar, dokunmatik ekranlarla etkileşimde bulunmak için dillerini kullanma eğiliminde olan papağanlar için ideal olmayabilir. Drs, bunun çeşitli benzersiz dokunma davranışlarına yol açtığını bildirdi. Kleinberger ve meslektaşları yeni bir çalışmada. (Araştırma, Glasgow Üniversitesi Hayvan-Bilgisayar Etkileşimi Laboratuvarı'nı yöneten Ilyena Hirskyj-Douglas ile Northeastern Üniversitesi'ndeki bilim adamlarının işbirliğiyle yapıldı. Henüz bir dergide yayınlanmadı ancak Mayıs ayında bir konferansta sunulacak. .)
Sonuçlar, mobil uygulamaların papağanlar için bir zenginleştirme aracı olma potansiyeline sahip olduğunu ancak kuşların spesifik biyolojisine göre uyarlanması gerektiğini gösteriyor.
“Teknolojiyi onların kendine özgü bedenleri ve ihtiyaçları için nasıl kullanabiliriz?” diyen Dr. Kleinberger.
Araştırmayı yürütmek için bilim insanları, araştırmacıların ve tasarımcıların insanların dokunmatik ekranlarla nasıl etkileşim kurduğu hakkında bilgi toplamasına yardımcı olacak bir mobil uygulamanın özelleştirilmiş bir versiyonunu oluşturdu. Uygulama bir dizi kırmızı daire gösteriyordu; Uygulama, papağanların ekrana nasıl dokunduğuna ilişkin verileri toplarken, kuşların görevi onlara olabildiğince hızlı ve doğru bir şekilde dokunmaktı.
20 papağanın sahipleri ikramlar dağıtarak kuşları halkalara dokunmaya teşvik etti. (Çoğu durumda, ödüller yenilebilirdi – örneğin yer fıstığı ezmesi, yoğurt veya çam fıstığı – ancak kuşların kendi özel tercihleri vardı. “Yemek konusunda pek motive olmayan ve bunun yerine yemeğe en çok tepki veren bir kuş vardı. tezahürat ve övgü dedi Dr. Kleinberger.)
Kuşlar alıştıktan sonra araştırmacılar performansları ve dokunsal davranışları hakkında veri toplamaya başladı. Araştırmacılar papağanların insanlardan daha az isabetli olduğunu ancak o kadar iyi performans gösterdiklerini buldular ki ekrana rastgele dokunmadıkları açıktı.
Ve kuşların dokunma davranışları birçok bakımdan insanlarınkinden farklıydı. Öncelikle papağanlar dilleriyle aynı hedefi hızlı ve tekrar tekrar vurma eğilimindeydi. Fikir hala kanıtlanmamış olsa da Dr. Kleinberger, bu davranışın papağanların tohumları manipüle etmek için hızlı dil hareketlerini kullanma biçiminin bir yan ürünü olabileceğini söyledi.
Kuşlar aynı zamanda insan kullanıcılardan daha az baskı uyguluyordu, bu da yazılımın her zaman onların dokunuşlarını kaydetmediği anlamına geliyordu ve bu da kuşları sinirlendiriyordu. Kleinberger. Ayrıca dokunuşlarını daha sık uzattılar, tekrar kaldırmadan önce dillerini ekran üzerinde hareket ettirin. “Gerçekten çok fazla ekran sızıntısı vardı” dedi Dr. Kleinberger. Özellikle papağanlar için yazılım geliştiren tasarımcıların bu bilgiyi “yalama için yapılmış” bir oyun yaratmak için kullanabileceğini ekledi.
Araştırmacılar ayrıca, hedefler birbirine yaklaştıkça insanların hızlanma eğiliminde olduğunu, ancak papağanlarda, hedefler birbirine yakın olsa bile, hedefleri vurmak arasında yerleşik bir gecikmenin olduğu ortaya çıktı. Video görüntüleri, kuşların ekrana dokunarak “dokunup geri çekilme” eğiliminde olduklarını ve ardından bir sonraki hedefe geçmeden önce ekrandan geri çekildiklerini gösterdi. Gözlerin dile yakınlığı göz önüne alındığında davranışın anlamlı olduğunu söyleyen Dr. Kleinberger. Kuşların, her hedefi vurduktan sonra yeniden kalibrasyon yapmak için ekrandan geri adım atmaları gerekebilir.
Birçok papağan sahibi, kuşlarının uygulamayı kullanmaktan keyif aldığını ancak bazı kuşların zamanla ilgilerini kaybettiğini bildirdi. Dr. Kleinberger, özellikle papağanlar için yazılım geliştirmenin kuşların etkileşimini ve eğlencesini artırmaya yardımcı olabileceğini umduğunu söyledi.
“Hayvanlar ve teknolojiyle ilgili birçok araştırma şunu anlamakla ilgilidir: Hayvanlar ne yapabilir?” dedi Dr. Kleinberger. “Ve her zaman soruyu yeniden çerçevelemeye çalışıyorum: Onlar için ne yapabiliriz?”
Bu nedenle evcil papağan sahipleri bazen ebeveynlerin de bildiği bir stratejiye başvururlar: Mümkün olan en yakın ekrana uzanırlar. Ve bazı sahipler, kuşlarını mobil oyunlar, çizim uygulamaları ve küçük çocuklara yönelik müzik programlarıyla meşgul edebileceklerini keşfettiler. Northeastern Üniversitesi'nde hayvanların teknolojiyle nasıl etkileşime girdiğini inceleyen bilim insanı Rébecca Kleinberger, “Çocuklara yönelik uygulamalar çok popüler” dedi.
Ancak insanlar için tasarlanan uygulamalar, dokunmatik ekranlarla etkileşimde bulunmak için dillerini kullanma eğiliminde olan papağanlar için ideal olmayabilir. Drs, bunun çeşitli benzersiz dokunma davranışlarına yol açtığını bildirdi. Kleinberger ve meslektaşları yeni bir çalışmada. (Araştırma, Glasgow Üniversitesi Hayvan-Bilgisayar Etkileşimi Laboratuvarı'nı yöneten Ilyena Hirskyj-Douglas ile Northeastern Üniversitesi'ndeki bilim adamlarının işbirliğiyle yapıldı. Henüz bir dergide yayınlanmadı ancak Mayıs ayında bir konferansta sunulacak. .)
Sonuçlar, mobil uygulamaların papağanlar için bir zenginleştirme aracı olma potansiyeline sahip olduğunu ancak kuşların spesifik biyolojisine göre uyarlanması gerektiğini gösteriyor.
“Teknolojiyi onların kendine özgü bedenleri ve ihtiyaçları için nasıl kullanabiliriz?” diyen Dr. Kleinberger.
Araştırmayı yürütmek için bilim insanları, araştırmacıların ve tasarımcıların insanların dokunmatik ekranlarla nasıl etkileşim kurduğu hakkında bilgi toplamasına yardımcı olacak bir mobil uygulamanın özelleştirilmiş bir versiyonunu oluşturdu. Uygulama bir dizi kırmızı daire gösteriyordu; Uygulama, papağanların ekrana nasıl dokunduğuna ilişkin verileri toplarken, kuşların görevi onlara olabildiğince hızlı ve doğru bir şekilde dokunmaktı.
20 papağanın sahipleri ikramlar dağıtarak kuşları halkalara dokunmaya teşvik etti. (Çoğu durumda, ödüller yenilebilirdi – örneğin yer fıstığı ezmesi, yoğurt veya çam fıstığı – ancak kuşların kendi özel tercihleri vardı. “Yemek konusunda pek motive olmayan ve bunun yerine yemeğe en çok tepki veren bir kuş vardı. tezahürat ve övgü dedi Dr. Kleinberger.)
Kuşlar alıştıktan sonra araştırmacılar performansları ve dokunsal davranışları hakkında veri toplamaya başladı. Araştırmacılar papağanların insanlardan daha az isabetli olduğunu ancak o kadar iyi performans gösterdiklerini buldular ki ekrana rastgele dokunmadıkları açıktı.
Ve kuşların dokunma davranışları birçok bakımdan insanlarınkinden farklıydı. Öncelikle papağanlar dilleriyle aynı hedefi hızlı ve tekrar tekrar vurma eğilimindeydi. Fikir hala kanıtlanmamış olsa da Dr. Kleinberger, bu davranışın papağanların tohumları manipüle etmek için hızlı dil hareketlerini kullanma biçiminin bir yan ürünü olabileceğini söyledi.
Kuşlar aynı zamanda insan kullanıcılardan daha az baskı uyguluyordu, bu da yazılımın her zaman onların dokunuşlarını kaydetmediği anlamına geliyordu ve bu da kuşları sinirlendiriyordu. Kleinberger. Ayrıca dokunuşlarını daha sık uzattılar, tekrar kaldırmadan önce dillerini ekran üzerinde hareket ettirin. “Gerçekten çok fazla ekran sızıntısı vardı” dedi Dr. Kleinberger. Özellikle papağanlar için yazılım geliştiren tasarımcıların bu bilgiyi “yalama için yapılmış” bir oyun yaratmak için kullanabileceğini ekledi.
Araştırmacılar ayrıca, hedefler birbirine yaklaştıkça insanların hızlanma eğiliminde olduğunu, ancak papağanlarda, hedefler birbirine yakın olsa bile, hedefleri vurmak arasında yerleşik bir gecikmenin olduğu ortaya çıktı. Video görüntüleri, kuşların ekrana dokunarak “dokunup geri çekilme” eğiliminde olduklarını ve ardından bir sonraki hedefe geçmeden önce ekrandan geri çekildiklerini gösterdi. Gözlerin dile yakınlığı göz önüne alındığında davranışın anlamlı olduğunu söyleyen Dr. Kleinberger. Kuşların, her hedefi vurduktan sonra yeniden kalibrasyon yapmak için ekrandan geri adım atmaları gerekebilir.
Birçok papağan sahibi, kuşlarının uygulamayı kullanmaktan keyif aldığını ancak bazı kuşların zamanla ilgilerini kaybettiğini bildirdi. Dr. Kleinberger, özellikle papağanlar için yazılım geliştirmenin kuşların etkileşimini ve eğlencesini artırmaya yardımcı olabileceğini umduğunu söyledi.
“Hayvanlar ve teknolojiyle ilgili birçok araştırma şunu anlamakla ilgilidir: Hayvanlar ne yapabilir?” dedi Dr. Kleinberger. “Ve her zaman soruyu yeniden çerçevelemeye çalışıyorum: Onlar için ne yapabiliriz?”